Met hun kleurrijke, dromerige universum wist het Duits-Nederlandse duo Merle Flügge en Job Mouwen de voorbije jaren een plek te veroveren in de wereld van collectible design. In hun creaties primeren kleur en vorm op functie en materialiteit.
Wie een kijkje neemt op de website van Supertoys Supertoys komt terecht in een ietwat psychedelisch universum waarin het virtuele en het reële hand in hand lijken te gaan. Verspreid over digitaal vormgegeven zeeën, woestijnen en ijskappen staan meubels en objecten, die dankzij hun organische vormgeving tot leven lijken te komen. “Door een magische, optimistische omgeving te creëren, willen we de toeschouwers eventjes laten ontsnappen aan de echte wereld. Tegelijk geven we dat parallelle universum altijd zo vorm dat het een zekere vertrouwdheid uitstraalt, zodat mensen er emotioneel mee kunnen connecteren. Om diezelfde reden kiezen we resoluut voor vrolijke vormen en kleuren. Net zoals muziek emoties teweegbrengt, willen we dat onze objecten dat ook doen. Ze moeten een vleugje magie brengen in iemands leven”, vertelt Job Mouwen. “Als toeschouwers ons vertellen dat ze zich terug een beetje kind voelen als ze ons werk zien, is dat voor ons het grootste compliment. Kinderen connecteren veel makkelijker met elkaar en de wereld om hen heen. Ze nemen zichzelf niet zo serieus als volwassenen en hebben een aanstekelijke nieuwsgierigheid. We willen dat mensen het gevoel krijgen dat alles wel goed komt als ze onze ontwerpen zien. Dat ze eventjes opgelucht adem kunnen halen”, voegt Merle Flügge toe. “Doordat we onze objecten in een universum plaatsen, maken ze als protagonist deel uit van een groter narratief. Vaak zeggen toeschouwers ons dat ze het gevoel hebben dat onze objecten uit de toekomst lijken te komen.”
Form follows emotion
In de loop der jaren is de extravagante designtaal van Supertoys Supertoys steeds organischer geworden. “Van bij de start wilden we een vleugje magie in onze objecten integreren. Dat we van een meer geometrische stijl zijn geëvolueerd naar een meer losse, vrije benadering, is te danken aan de digitale tekentechnieken die ons toelaten onze fantasie de vrije loop te laten. Aangezien het digitale en het reële zich in ons leven continu vermengen, vinden we het belangrijk om dat ook in onze ontwerptaal te doen”, vertelt Flügge. “Doordat we alles op de computer ontwerpen, komen kleur en vorm op de eerste plaats. Pas in een latere fase denken we na over functie en materialisatie. Het is het gevoel dat we met een ontwerp willen creëren dat de materiaalkeuze bepaalt.” Hun atypische manier van ontwerpen sluit nauw aan bij hun afwijkende visie op wat een object boeiend maakt. Zo ruilen ze het beroemde adagium ‘form follows function’ in voor de variant ‘form follows emotion’. “Een object moet meer zijn dan louter een tool. We zien onze ontwerpen als volwaardige personages die, net zoals de mens, deel zijn van een groter netwerk waarin cultuur, natuur en technologie samenkomen. Hoewel we niet weten of objecten ook echt een ziel hebben, sluit onze visie deels aan bij het animistische wereldbeeld. Daarin staat de mens niet langer centraal”, vertelt Mouwen. “Vanuit dat streven hechten we veel belang aan metamorfose. Zo vertrokken we voor Cosmic Flower Table van de vraag wat er zou gebeuren als een tafeltje ook een bloem zou willen zijn. Die mogelijke transformatie vertaalden we in ons ontwerp”, vertelt Flügge. “Die inherente dynamiek verleent het object zijn levendige, expressieve vorm. In combinatie met de talrijke pootjes krijgen onze objecten zo de uitstraling van een levend wezen. Al was dat oorspronkelijk vooral een vormelijke spielerei.”
Artificiële intelligentie
Met hun ideeën over meubels als protagonisten vindt het duo aansluiting bij de postmodernisten. “Al waarderen we ook de minimalistische meubels of interieurs van de modernisten, aangezien zij hun objecten als deel van een groter maatschappelijk geheel zagen. Tegelijk beschouwden ze de meubels té veel als tools, waardoor ze totaal geen aandacht hadden voor hun emotionele realiteit. Op dat vlak schiet het modernisme voor ons tekort”, vertelt Mouwen. “Hoewel we zelf niet de intentie hebben om politiek te zijn, houden we dus meer van de speelsheid en het kleurgebruik van de postmodernistische ontwerpers en denkers zoals Jean Baudrillard en Félix Guattari. Hun visie over objecten als protagonisten sluit aan bij onze ideeën.” In hun studionaam verwijst het duo naar die meer emotionele relatie tussen zelfbewuste objecten en mensen. “Supertoys is geïnspireerd op een kortverhaal van de Britse sciencefictionschrijver Brian Aldiss uit 1969, dat met A.I. Artificial Intelligence in 2001 verfilmd werd door Steven Spielberg”, vertelt Mouwen. “Hoewel we niet in artificial intelligence an sich zijn geïnteresseerd, hebben we er voor ons ontwerp ‘Water is also just a human’ – waarbij we vertrokken van de fluïde kwaliteiten van een digitale bol water – wel een beroep op gedaan. Terwijl wij bepaalde vereisten programmeerden, deed het algoritme de rest. Al hebben wij uit de 250 voorstellen wel het meest sprekende gekozen.” Als partners in leven en werk creëren Job Mouwen en Merle Flügge alle objecten samen.
Job Mouwen (foto Jesse Willems) 
Merle Flügge (foto Jesse Willems)
“Terwijl de eerste, erg vrije schetsen erg snel komen, is het pas in een volgende fase – waarin we beslissen welke typologie of functie het ontwerp zal krijgen, en wat de finale vorm of materiaal wordt – dat het moeilijker wordt. In deze fase discussiëren we ook het meest. Aangezien we als koppel geen blad voor de mond hoeven te nemen, kan het er al eens heftig aan toe gaan. Al stuwt dat ons werk ook naar een hoger niveau”, zegt Flügge. Aangezien die meer emotionele benadering van design een positieve invloed heeft op het menselijke gemoed, stimuleert ze ook onze band met objecten, en zo de duurzaamheid. Daarom zou het goed zijn om ook in de industrie meer producten met emotionele kwaliteiten te integreren. “We zijn als vanzelf in de wereld van collectible design gerold, maar willen in de toekomst graag ook industriële producten ontwerpen. We hebben nood aan meer ambigue producten, die in staat zijn hun eigen wereld te creëren”, besluit Mouwen.
