Begin dit jaar overleed Balkrishna Doshi, de Indische architect die het modernisme naar zijn thuisland bracht. Met uiteenlopende projecten integreerde hij de principes van de moderne architectuur in de lokale context. Hij combineerde hiervoor een westerse vormentaal met Indische bouwtradities. Ver weg van de westerse wolkenkrabber werkte Doshi met lokale materialen en met de natuur mee. Noem hem gerust een passief bouwer avant la lettre. Een klein portret.
Balkrishna Doshi leverde een belangrijke bijdrage aan de bloei van de Indische ontwerpcultuur. Zijn oeuvre onderscheidt zich door stoere gebouwen, veelal opgetrokken uit ruw beton en baksteen, die naadloos rond het leven van de mensen passen. De Indische architect maakte er een erezaak van om in eigen land een esthetisch verantwoorde architectuur neer te zetten voor alle sociale klassen. Hij bouwde administratieve centra, scholen en culturele instellingen waarin hij modernistische invloeden koppelde aan de Indiase eigenheid.
Doshi zal vooral herinnerd worden als architect van het volk. Denk bijvoorbeeld aan zijn beroemde sociale woonproject Aranya of het iconische Indian Institute of Management, een geheel van in elkaar grijpende schoolgebouwen en pleinen. Dankzij zijn brede oeuvre kwamen vele generaties, met bovendien verschillende sociaaleconomische achtergronden, in aanraking met zijn werk. Doshi geloofde dat het bouwen van huizen een gevoel van verbondenheid en participatieve betrokkenheid creëert.
Hoewel hij zijn eigen studies nooit afwerkte, richtte Doshi in India ook een architectuurschool op. Zelf kreeg hij zijn opleiding naar eigen zeggen in de Parijse studio van Le Corbusier met wie hij een ruime tijd samenwerkte. Bij zijn terugkeer naar India werd de architect ook diens supervisor voor de projecten die hij in Ahmedabad bouwde. Vervolgens zou hij tien jaar een duo vormen met Louis Kahn, die andere modernistische grootmeester. Gelijktijdig startte hij zijn eigen studio Sangath. Veel van Doshi’s gebouwen staan in Chandigarh en Ahmedabad. Het mag dan ook niet verbazen dat zijn architectuur doorheen de jaren gezichtsbepalend werd voor India.
