Een sculpturaal labyrint van misleidingen overgoten met een staaltje macabere humor: de nieuwe expo van kunstenaar Thomas Lerooy in museum Dhondt-Dhaenens is niet voor de faint-hearted.
Een soort modern memento mori, zo werd het werk van Thomas Lerooy (°1981) al eens omschreven. In zijn tekeningen en bronzen sculpturen verwijst de kunstenaar op een geheel eigen, excentrieke manier naar symbolen die we kennen uit het ‘gedenk te sterven’-genre en andere kunsthistorische thema’s. Een Michelangelo-achtige buste met een veel te groot hoofd, of een putto met een schedel op de schouders in plaats van het mollige kinderhoofd: Lerooy speelt graag met de verwachtingen die de kijker mogelijk heeft van de ‘hoge kunsten’. Door deze niet vrijblijvende humor werd hij al vaker vergeleken met James Ensor, Félicien Rops en Antoine Wiertz, voorvaderen van deze typische belgitude. In zijn nieuwe expo Playground in Museum Dhondt-Dhaenens, leidt Lerooy de bezoeker doorheen een eigenzinnige sculpturale scenografie. Naast vragen over dood, verval en generatie, wekken Lerooys monumentale en technisch perfecte beelden ook andere vraagstukken op. Hoe verhoudt een sculptuur zich tot haar omgeving? Kan een beeld tegelijk aantrekken en afstoten? En hoe zit het precies met de aura rond een beeld? Playground belooft de bezoeker een filosofische, poëtische, ironische en bovenal bevreemdende ervaring.
Te bezoeken tot 4 maart 2018 in Museum Dhondt-Dhaenens: www.museumdd.be
