Filip Janssens ontwierp zijn eigen gezinswoning in Essene. Hij bracht zeven kubussen samen tot één geheel. Met een ritmisch spel van inspringende modules zette hij overduidelijk zijn karakteristieke designstempel op de architectuur van het huis. “De compositie van de kubussen was voor mij erg belangrijk. Ik wilde een boeiend buitenaanzicht en binnen een ruimtelijke indeling in functie van het licht en ons leven.”
Twee jaar geleden waagde Filip Janssens heel bescheiden zijn kans als designer op de Biënnale Interieur in Kortrijk. Het katapulteerde zijn carrière van leraar en gepassioneerd meubelontwerper tot volbloed Belgisch designer. Vandaag ontwerpt hij voor labels als Serax, Design is Wolf en Moome. Ook twee jaar geleden: Filip en zijn echtgenote Heidi vinden een mooi stuk grond in Essene, dicht bij zijn ouderlijke thuis en aan de rand van een weelderige groenzone. Het is het begin van een intens bouwproces in samenwerking met ABS Bouwteam. De Belgische designer tekende zelf de blueprint van de nieuwe woning, in zijn onmiskenbare stijl. “Zeven aparte blokken vormen samen de woning. Ze maken ritmische insprongen en hebben elk een unieke venstercompositie. De achtergevel ziet er van buitenaf dan ook allesbehalve saai uit. De vensters nemen samen haast de volledige achtergevel in, zodat het huis de groene omgeving en het daglicht volledig opslorpt”, vertelt Filip. Geen saaie blokkendoos dus voor het koppel, maar een kijkdoos is het evenmin. Daarom schermt de ei zo na vensterloze voorgevel het huis af van de straat. Slechts enkele kijkgaten maken de verbinding met buiten. Soms haken ze speels in op een ander venster, dan weer vormen ze een soort piepgaatje met een karakteristieke, stalen Filip Janssens-decoratie. Alle vensters kregen een houten kader. Heidi: “Het is niet evident, de keuze voor houten schrijnwerk in een nieuwbouwwoning. Die elementen die buiten de standaard vallen, zoals bijvoorbeeld de aparte onderverdeling van de ramen, maakten het bouwproces vaak intensief, maar tegelijk heel persoonlijk. Zo hebben we ook lang moeten zoeken naar een bekwame vakman die onze gevel kon voegen. We wilden graag een schaduwvoeg en dat is tegenwoordig een zeldzame techniek. Omdat de gevel zo sterk de look van een woning bepaalt, vonden we het wel een belangrijk aandachtspunt. We wilden een nieuwe woning, maar dan met de uitstraling van een oud gerenoveerd fabriekje zeg maar.”
Intimistische benedenverdieping
Het huis van Filip en Heidi werd tot in detail afgestemd op de omgeving, het dagelijkse traject van de zon en de levensfase van zijn bewoners. Filip: “De donkere gevel verandert mee met het weer en gaat mooi op in de natuur. ’s Ochtends en ’s avonds hebben we zon op onze terrassen en dat vinden we niet erg. Niets vervelender dan de zon die recht in je gezicht schijnt als je naar buiten kijkt. Je moet bouwen naar het zicht, vind ik. Bovendien was ons vorige huis één grote ruimte, maar toen hadden we allebei nog een andere job, was een kantoorruimte niet van toepassing en kwamen er geen klanten of schrijnwerkers over de vloer. Nu is dat anders. De benedenverdieping bestaat uit onze office, de hal en een open ruimte die door middel van schuifdeuren kan worden opgedeeld. De plafonds zijn opmerkelijk laag. Als mijn dochter en mijn vrouw zin hebben in een filmavond, schermen ze de living af van de keuken, trekken ze de gordijnen dicht en leggen ze de projector aan. Dat zorgt voor een intimistisch cinemagevoel. Mij vind je ’s avonds vaak terug in de lounge in de keuken. Daar kan ik op een meer ontspannen manier nog wat computerwerk doen. De nis zit ingebouwd in de kastwand waar ook de keukentoestellen en een apothekerskast achter verborgen zitten. Ja, onze keuken is redelijk atypisch.” Aan de andere kant van de keuken: een levendige keukenopstelling met keukenwerkbladen in afgerond Calacatta-marmer, zwart kraanwerk en een maatwerkkast in donker, Afrikaans etimoëhout, omgeven door een grafisch spel van zwart staal. Overduidelijk gesigneerd: Filip Janssens.
Tetris op de kastwand
Boven zijn de kamers kleiner, maar de plafonds hoger en de gebruikte houtsoorten veel lichter. Op die manier creëerde de designer toch een open, ruimtelijk gevoel. En ook hier drukte hij duidelijk zijn stempel op het maatwerkmeubilair. Zo integreerde hij in de lichthouten kastdeuren in de hal en in de masterbedroom een ludiek maar tegelijk decoratief spel met blokjes en zette hij op de donkerhouten kastwand in de slaapkamer van dochter Joek een gigantisch geometrisch handvat. “De kamer van Cato is het grootst, want zij brengt er veel tijd door en heeft een bureau nodig. Onze slaapkamer is net groot genoeg voor een bed, een kast en een stoel, maar met een groot venster vlak bij het beduiteinde is het net alsof we buiten slapen. Heerlijk”, aldus Heidi. De badkamer is in al zijn eenvoud een parel: ietwat bevreemdend maar tegelijk erg functioneel. Een bad, inloopdouche en wasbassin zijn samengebracht in een minimalistische compositie. De wastafel, een mix van corian en zwart staal, is een design van Filip. Door een hoog horizontaal venster werp je een blik op de tuin. En meer moet dat voor drie volwassen mensen niet zijn, vindt Filip: “Wellicht zullen onze woonbehoeftes weer helemaal anders liggen binnen enkele jaren, als ook Cato het huis uit is. Dan gaan we misschien dromen van een miniwoning en schrikt een nieuw bouwavontuur ons niet af.”
Foto: Annick Vernimmen. Bekijk de volledige reportage: http://bit.ly/2fVPU46
