De ene lichtdesigner is de andere niet. Van (interieur)architect met ontwerpskills over designer pur sang tot volbloed ondernemer: allemaal definiëren ze licht op hun eigen manier. Maar één wens koesteren ze allemaal: dat hun design het eeuwige leven krijgt.
(design van links naar rechts)
Nathalie Dewez
“Ik heb altijd gehouden van de link tussen licht en ruimte, maar het is nooit mijn bedoeling geweest om puur lichtdesigner te worden. Ik ben er gewoon ingerold, via mijn lichtdesign in het laatste jaar van mijn studies en via verschillende architectenprojecten tot waar ik nu sta. Maar het cliché klopt: licht is magie. Je brengt leven in huis, je hebt impact op de omgeving en het is altijd verrassend. In tegenstelling tot mijn ontwerpen voor interieurprojecten, is Enzo (foto) er vrij toevallig gekomen. Isabelle van Maison Vervloet wilde de bulbs in hun pop-upshop pimpen en ik kwam met gebogen banden in messing die de aura van het licht volgen. Zo makkelijk kan dat gaan, ja (lacht). Ik ken mezelf beter met de jaren en dat komt het ontwerpproces ten goede. De zoektocht naar het evenwicht met het technische aspect van lichtdesign, daar ligt vandaag de uitdaging. De technologie verandert zo snel. Vaak is een onderdeel dat je aan het begin van het ontwerpproces vooropstelt, bij lancering al niet meer beschikbaar. Dat maakt het moeilijk om een stabiel product af te leveren en je wil natuurlijk dat je product de decennia overspant. Het is complex. En hoe trots ik ook ben op mijn ontwerpen die in groten getale in productie gaan, toch wringt het altijd wat dat je commerciële toegevingen moet doen. De dimensie, de kleuren, de materialen: bij unieke privéstuks kan je toch helemaal je ding doen. Zoals bij Endless, de papieren hanglamp van 4 meter die ik deze zomer ontwierp voor in de traphal van een woning. Dat is heerlijk om te doen. Bij Enzo ligt dat anders. Het is een zeer gebruiksvriendelijk product. En ja, in de messing uitvoering refereert de lamp aan het werk van Jules Wabbes en dat wil ik ook niet verbergen. Ik hou van zijn werk, hij was ook een essentialist (lacht).”
Nathalie Dewez volgde in La Cambre een opleiding tot interieurarchitect en werd na de oprichting van Nathalie Dewez Design Studio in 2002 al snel de lieveling van architecten voor maatwerkprojecten. Daarnaast ontwerpt de Brusselse designer ook op vraag van particulieren en voor merken als Hermès, Habitat, Ligne Roset en Moome. Ze werd in 2011 uitgeroepen tot ‘Belgisch Designer van het Jaar’.
Design: Enzo, hanglamp voor Maison Vervloet
Sylvain Willenz
“Ik ben een reductionist. ‘Design is as little design as possible’, zei de Duitse designer Dieter Rams ooit, en daar hou ik me aan. Ik hou van simpliciteit en van elegantie, daarom zijn mijn ontwerpen helder van belijning, maar ook afgerond en sympathiek. Voor ik wist dat ik designer wou worden, droomde ik van een carrière als cartoonist. Ik denk grafisch en teken heel zwart-wit, lineair en vaak zelfs tweedimensioneel. In dat opzicht is DOTT voor TossB (foto) het meest cartooneske design dat ik ooit gemaakt heb. Ik streef naar passe-partout design. Het is nieuw, maar voelt vertrouwd aan. Het is minimalistisch, maar nooit saai. Het heeft karakter, een bepaalde identiteit, maar geen uitgesproken design. Zo past het in verschillende interieurstijlen. Kortom: ik speel graag met archetypes, zonder dat het te letterlijk of te kitscherig gebracht wordt. Kijk naar Torch (ontwerp uit 2008 voor Established & Sons, nvdr). Dat zijn alle lichten van de wereld samengebracht en versimpeld tot één nieuw design. Dat heeft het succes en het lange leven ervan bepaald, denk ik. Als je me vraagt wat licht voor mij betekent, kan ik je overladen met clichés. Dat het magie zou zijn, weet je wel. Dat klopt wel, maar op het einde van de dag zijn we allemaal mensen met simpele behoeften. Wil je meer of minder licht? Daar komt het op neer. Ik ben geen tech geek en al zeker geen domoticafan. Geef me dimbaar licht waarmee ik de ruimte kan shapen en sfeer kan scheppen en ik ben een tevreden mens.”
Sylvain Willenz studeerde aan het Royal College of Art in Londen en begon in 2004 zijn eigen bureau. Hij werkte de voorbije jaren voor onder meer Hay en Durlet en kreeg in 2009 de titel ‘Belgisch Designer van het Jaar’.
Design: DOTT tafel- en vloerlamp voor TossB, 2016
Koen Van Guijze
“Ik zit al meer dan 25 jaar in de lichtbranche. Ik ken alle merken, wat ze aanbieden, waar ze voor staan en ik ben altijd een beetje op mijn honger blijven zitten in mijn zoektocht naar de basic, rudimentaire verlichting. Voor ik mijn zaak startte, heb ik de basis van interieurarchitectuur meegekregen en in 2015, met drie werknemers in dienst, vond ik eindelijk wat meer tijd om te investeren in mijn eigen collectie. Niet dat ik per se een groene jongen ben of wil zijn, maar Sofisticato staat in elk geval wel voor authenticiteit, duurzaamheid en vakmanschap. Alle onderdelen komen uit België, zijn zo goed als allemaal recycleerbaar en worden in een ateliertje in eigen land verzaagd, gelast, geboend, geassembleerd en gemonteerd tot het eindproduct. Het zijn pure basics in ruw of gelakt staal die je kan uitspelen of in alle subtiliteit kan laten meegaan in een interieur, want dat is toch wat ik van een lichtarmatuur verwacht. Het mooiste compliment dat mensen me kunnen geven, is zeggen dat het licht geslaagd is zonder het over het design te hebben. Ik wil dat die verfijnde eenvoud de kracht is van het ontwerp, dat het daardoor multifunctioneel inzetbaar is en de tand des tijds doorstaat. Met het handwerk brengen we het slow aspect in ons merk. Mensen moeten misschien wel even wachten op hun product, maar tegelijk kunnen ze rekenen op maatwerk. Met deze visie voorop heb ik de voorbije jaren met lede ogen de opgang van ledverlichting aanzien. Led geeft licht immers niet 100% kleurecht weer en brengt meer vervuiling met zich mee tijdens het productieproces. Geef mij dus maar een simpele bulb, een socket, een stalen koker en wat bubbelfolie om de lamp en armatuur te beschermen. Niet uit Milaan, maar uit de Kempen. Daar kom je al een heel eind mee weg.”
Koen Van Guijze richtte in 1996 het lichtstudiebureau accessori op. In 2017 lanceerde hij zijn eerste eigen verlichtingscollectie Sofisticato.
Design: Sofisticato is een nieuw merk van verlichtingsarmaturen, bestaande uit hanglampen, plafond- en railspots, wandlichten, tafel- en staande lampen.
Hans Verstuyft
“Licht brengen zonder dat de aanwezigheid ervan opvalt, is een kunst. Ik probeer spaarzaam te zijn met licht. Een bureaulamp zorgt voor meer sfeer dan wanneer je kantoor baadt in algemeen licht. Ik geloof meer in het juist plaatsen van enkele lichtbronnen, in het uitlichten van bepaalde delen om andere zones in het donker te zetten. Die contrasten, die dramatiek: dat vind ik mooi. Ik heb licht altijd bekeken in functie van interieurprojecten. En ik ben voor die projecten altijd al op zoek gegaan naar lichtobjecten die niet op de markt zijn. Zo komt het dat je zelf begint te ontwerpen. In het geval van Austere (foto) was ik op zoek naar een heel fijne armatuur en een soort iel licht dat als een straaltje uit straatlantaarns schijnt. En hoewel alles een product van zijn tijd is, streef ik toch naar design dat trends overstijgt en blendt in verschillende interieurstijlen. Om dat te bekomen, grijp ik graag naar natuurlijke, duurzame materialen, zoals messing. Het heeft een ziel, toont na verloop van tijd imperfecties en wordt mooier. Natuurlijk hoop ik dat het een klassieker wordt. En hoewel ik als interieurarchitect misschien een ruimere blik heb dan een productdesigner pur sang, toch is de focus op het product iets wat respect afdwingt. Zo hebben we voor onze buitendouche Grace inhouse het hele proces van ontwerp tot technische uitwerking doorlopen. Deze werd dit jaar in Miami succesvol gelanceerd. En het smaakt naar meer.”
Hans Verstuyft Architecten werd opgericht in 1992. Doorheen de jaren werden de activiteiten aangevuld met interieurontwerp en productdesign. In 2005 werd de samenwerking tussen Hans Verstuyft en Trizo21 bekroond met de Henry van de Velde Award.
Design: Austere, plafond-, tafel-, wand- en vloerverlichting voor Trizo21, 2016
(foto Alexander Popelier)
